رائول دوفی (1877 - 1953)

برچسب ها

تصویر رایگان Raoul Dufy (1877 - 1953) را برای ویرایشگر آنلاین GIMP دانلود یا ویرایش کنید. این تصویری است که برای سایر ویرایشگرهای گرافیکی یا عکس در OffiDocs مانند Inkscape online و OpenOffice Draw آنلاین یا LibreOffice آنلاین توسط OffiDocs معتبر است.

رائول دوفی (به فرانسوی: [\u0281a.ul dy.fi]؛ 3 ژوئن 1877 \u2013 23 مارس 1953) نقاش فوویست فرانسوی، برادر ژان دوفی بود. او سبکی رنگارنگ و تزئینی ایجاد کرد که برای طرح های سرامیک و منسوجات و همچنین طرح های تزئینی برای ساختمان های عمومی مد شد. او به خاطر صحنه هایی از رویدادهای اجتماعی در فضای باز مورد توجه قرار گرفته است. او همچنین یک نقشه کش، چاپگر، تصویرگر کتاب، طراح صحنه، طراح مبلمان و برنامه ریز عمومی بود.

زندگی زودهنگام
رائول دوفی در خانواده ای پرجمعیت در لو هاور در نرماندی به دنیا آمد. او در چهارده سالگی مدرسه را رها کرد و در یک شرکت واردکننده قهوه مشغول به کار شد. در سال 1895، زمانی که 18 سال داشت، شروع به شرکت در کلاس‌های عصرانه هنر در مدرسه هنرهای زیبای Le Havre (مدرسه هنر شهری) کرد. این کلاس ها توسط چارلز لویلیه تدریس می شد، که چهل سال قبل از آن شاگرد پرتره-نقاش فرانسوی، انگر بود. در آنجا، دافی با ریموند لکورت [fr] و اوتون فریز آشنا شد که بعداً با آنها در استودیوی مون‌مارتر شریک شد و دوستی مادام‌العمر با آنها باقی ماند. در این دوره، دافی بیشتر مناظر نورمن را با آبرنگ نقاشی می کرد.

در سال 1900، پس از یک سال خدمت سربازی، دافی بورسیه تحصیلی در Ecole Nationale supérieure des Beaux-Arts در پاریس گرفت، جایی که او دوباره با Othon Friesz در تماس بود. (زمانی که ژرژ براک نیز در حال تحصیل بود، او آنجا بود.) او روی بهبود مهارت های طراحی خود تمرکز کرد. نقاشان منظره امپرسیونیست مانند کلود مونه و کامیل پیسارو عمیقا بر دوفی تأثیر گذاشتند. اولین نمایشگاه او (در نمایشگاه هنرمندان فرانسوی) در سال 1901 برگزار شد. دوفی که در سال 1902 به برت ویل معرفی شد، آثار خود را در گالری خود به نمایش گذاشت. سپس در سال 1903 مجدداً در Salon des Indépendants به نمایش گذاشت. تقویت اعتماد به نفس او: نقاش، موریس دنیس، یکی از نقاشی های او را خرید. دافی اغلب در مجاورت لو هاور و به ویژه در ساحل سنت آدرس که توسط یوژن بودن و کلود مونه معروف شده بود به نقاشی ادامه داد. در سال 1904، به همراه دوستش آلبرت مارکته، در فکمپ در کانال مانش (La Manche) کار کرد.
لوکس هانری ماتیس، Calme et Volupté، که دوفی در سال 1905 در سالن مستقلین دید، برای هنرمند جوان مکاشفه‌ای بود و علایق او را به سمت فوویسم سوق داد. Les Fauves (جانوران وحشی) بر رنگ روشن و خطوط برجسته در کار خود تأکید داشتند. نقاشی دوفی تا حدود سال 1909 منعکس کننده این زیبایی شناسی بود، تا زمانی که تماس با آثار پل سزان او را به سمت تکنیکی ظریف تر سوق داد. با این حال، تا سال 1920، پس از معاشقه کوتاهی با سبک دیگری، کوبیسم، دافی رویکرد متمایز خود را توسعه داد. این شامل ساختارهای اسکلتی بود که با چشم انداز کوتاه شده مرتب شده بودند و استفاده از شستشوی نازک رنگ به سرعت اعمال می شد، به روشی که به نام استنوگرافیک شناخته می شد. روغن‌های شاد و آبرنگ‌های Dufy رویدادهای دوره زمانی را به تصویر می‌کشند، از جمله صحنه‌های قایق‌رانی، مناظر درخشان از ریویرای فرانسوی، مهمانی‌های شیک، و رویدادهای موسیقی. ماهیت خوش بینانه، تزیینی مد روز و مصور بسیاری از کارهای او به این معناست که آثار او در مقایسه با آثار هنرمندانی که به طیف وسیع تری از دغدغه های اجتماعی پرداخته اند، از ارزش کمتری برخوردار بوده است.

دوفی یکی از بزرگ‌ترین نقاشی‌هایی را که تا کنون در نظر گرفته شده است، یک قصیده بزرگ و بسیار محبوب برای برق، نقاشی دیواری La Fée Electricité برای نمایشگاه بین‌المللی سال 1937 در پاریس به پایان رساند.

دافی همچنین به عنوان یک تصویرگر و به عنوان یک هنرمند تجاری شهرت پیدا کرد. او نقاشی های دیواری برای ساختمان های عمومی کشید. او همچنین تعداد زیادی ملیله و طرح های سرامیکی تولید کرد. بشقاب های او در کتاب های گیوم آپولینر، استفان مالارمه و آندره ژید آمده است.

در سال 1909، رائول دوفی توسط پل پوآره مأمور طراحی لوازم التحریر برای خانه شد و پس از سال 1912 [1] الگوهای نساجی را برای بیانچینی فریر طراحی کرد که در لباس های پوآره [2] و شاروه [3] استفاده می شد.

در اواخر دهه 1940 و اوایل دهه 1950، دوفی در سالانه Salon des Tuileries در پاریس به نمایش گذاشت. در سال 1950، دستان او دچار آرتریت روماتوئید شد و توانایی او در نقاشی کاهش یافت، زیرا مجبور بود قلم مو را به دستش ببندد. در آوریل او به بوستون رفت تا تحت یک درمان آزمایشی با کورتیزون و کورتیکوتروپین بر اساس کار فیلیپ اس. هنچ قرار گیرد. موفقیت آمیز بود، و برخی از کارهای بعدی او به پزشکان و محققان در ایالات متحده تقدیم شد.[4][5] در سال 1952 جایزه بزرگ نقاشی را در بیست و ششمین بینال ونیز دریافت کرد. دوفی در 26 مارس 23 در فورکالکویر فرانسه بر اثر خونریزی روده ای که احتمالاً نتیجه درمان مداوم او بود درگذشت. او در نزدیکی ماتیس در گورستان صومعه Cimiez در Cimiez، حومه شهر نیس به خاک سپرده شد.
https://en.wikipedia.org/wiki/Raoul_Dufy

عکس رایگان Raoul Dufy (1877 - 1953) یکپارچه شده با برنامه های وب OffiDocs